Toby, wat betekent deze voorstelling voor jou persoonlijk?
Toby: “Voor mij is Zenith een persoonlijke, intieme reis. Want ook al ben ik niet ons hoofdpersonage Nick, veel van wat we nu laten zien uit diens leven is toch gegrond in mijn eigen leven. In gebeurtenissen die ik heb meegemaakt, emoties die ik heb gevoeld. Dat ik dat “moest” overdragen aan de andere makers (voorop aan Tom, maar ook aan Brix Schaumburg, onze performer en goeie vriend van me en aan onze componiste Judith Rijsenbrij) was best een stap. Ook omdat dit de eerste muziektheatervoorstelling is waar ik aan meewerk. Ik vond het spannend om zoveel van mezelf in deze voorstelling te stoppen. En tegelijkertijd ben ik ervan overtuigd dat je een publiek pas echt kunt meevoeren als het vertrekpunt heel persoonlijk is. Maakt niet uit over welke kunstvorm we het dan hebben. Dus Zenith gaat voor mij vooral over vertrouwen en moed, van ons allemaal die we er samen mee aan de slag zijn gegaan. Het is op allerlei manieren een enorm bijzonder en uitdagend maakproces. Eigenlijk ook een soort transitie, als ik erover nadenk.”
