Sandra komt uit Slowakije en woont nu ongeveer vijf jaar in Amsterdam. Ze begon met dansen toen ze pas vier jaar oud was en maakte graag samen met haar zus choreografieën om ze vervolgens op te voeren voor hun ouders en vrienden. Hier bleef het niet bij. Sandra heeft choreografie gestudeerd bij de Academy of performing arts in Bratislava, Slowakije.
12-01-2023
STUdance in gesprek met Sandra Kamerová
In de voorstelling ‘Dictatorship of Love’ probeert Sandra het morele dilemma te laten zien tussen wanneer we vrij zijn en wanneer niet. De onderwerpen onderdrukking en de positie van vrouwen in de maatschappij staan centraal. De voorstelling is op zaterdag 21 en zondag 22 januari te zien in Theater Kikker; op beide avonden zullen leden van STUdance in de voorstelling meedansen. Leden van de vereniging in gesprek met de choreograaf, over haar achtergrond en de gedachten achter deze dansvoorstelling.
Op een groot moderne dans festival in Bratislava (Bratislava y pohybe) raakte ze geïnspireerd door een optreden van een dansbedrijf uit Israël en wist ze dat ze zoiets ook wilde doen. Ze heeft auditie gedaan en heeft zelfs mogen werken en studeren bij dit bedrijf met een internationaal dansprogramma. In New York heeft ze verder kunnen studeren bij één van de grootste dansscholen, eerst Peridance en daarna Sarah Lawrence College.
In New York is haar leven als choreograaf echt begonnen. Ze maakte hier haar eerste shows. In New York is het alleen erg moeilijk om rond te komen als artiest. Ze kwam daarom naar Amsterdam en daar ging ze verder met het maken van dansprojecten. Nu is ze steeds meer bezig met het reflecteren op haar eigen achtergrond en hoe ze dit kan verwerken in haar choreografieën. Pas toen ze wegging uit Slowakije realiseerde ze zich dat het anders is op andere plekken in de wereld. Volgens haar was er vroeger, in de tijden van socialisme, een verheerlijking van sport en fysieke vaardigheid in Slowakije om zo te concurreren met het welvarende westen. Daarom gaat haar show over de positie van vrouwen in de maatschappij, wat het betekent om je lichaam te gebruiken en wat je representeert als je niet helemaal vrij bent. Het gaat over de autoriteit en het individu.
Sandra is veel bezig met hoe dingen in eerste instantie niet onderdrukkend lijken, maar uiteindelijk wel onderdrukkend zijn, zeker in deze tijd. Volgens haar is er in sociaal gedrag altijd de vraag of mensen blij zijn om iets te doen of dat ze eigenlijk worden gedwongen om dit te doen. De voorstelling gaat dus in zekere zin ook over vrijheid. Tijdens het optreden zullen er bepaalde lichten en geluiden worden laten zien of een gebaar wordt goedgekeurd of afgekeurd.
Als een danser een fout maakt, wordt ze afgekeurd. Ze vertelt dat ze met de dansers heeft besproken of ze weg zouden gaan uit dit systeem als dat zou kunnen. Het antwoord van de dansers was dat ze dit niet wilden, omdat ze de anderen niet willen achterlaten. Zo wil Sandra dus laten zien dat het concept van vrijheid nog niet zo simpel is. Soms kies je ervoor om ergens te blijven, omdat het juist meer vrijheid betekent dan als je weg zou gaan.
Aan het eind van de voorstelling zal Sandra vrijwilligers laten meedansen op het podium. In verschillende steden laat ze weer andere vrijwilligers meedoen en in Utrecht zullen dit onder andere leden van STUdance zijn. De vrijwilligers voegen volgens Sandra het aspect van menselijkheid toe, de verschillen in kracht tussen twee werelden. Eerst kijk je naar de professionele dansers die al jarenlang gedrild en getraind zijn en daarna komen de vrouwelijke vrijwilligers die nog aan het begin van hun leertijd zijn.
Je zult ze zien in een soort van auditie. Ze zullen zichzelf moeten presenteren, wat ook echt wel moed zal vergen. Ondanks de verschillende groepen mensen in verschillende steden, was het einde volgens Sandra elke keer super krachtig. Ze kijkt ernaar uit om te zien wat er in Utrecht uit zal komen.
In ‘Dictatorship of Love’ zit dus een hele reis. Van onderdrukking naar opstand tot aan de grote finale waarin iedereen samen danst. De grote vraag hierin is volgens Sandra of de dansers wel echt blij zijn om dit te doen. Ze gaan door iets zwaars, maar waarvoor? Is het de pijn en moeite wel waard? Het einde lijkt positief, maar er zit een diepere laag van onderdrukking onder. Ze wil graag dat het publiek gaat nadenken over wat ze zelf in deze situatie zouden doen.
Dictatorship of Love is op zaterdag 21 en zondag 22 januari te zien in Theater Kikker.