Erik, jouw teksten voor Aluin zetten vaak klassieke verhalen in een hedendaags licht. Hoe balanceer je in deze tekst tussen het Bijbelverhaal en het toevoegen van een actuele laag?
“Ik benader klassieke teksten of verhalen met nieuwsgierigheid en verwondering. Wat staat er eigenlijk? Waar gaat het over? Waarom zou dit een klassiek en dus tijdloos verhaal zijn? Wat kun je er nu nog mee? Wat gebeuren er eigenlijk vreemde dingen in dit stuk. Ik wil het verhaal graag zoveel mogelijk intact laten omdat ik ervan uit ga dat het een tijdloos verhaal is juist vanwege dat bouwwerk dat het is. Ik mag van mezelf kleine dingen veranderen, maar als ik van Samson ineens een zachtaardige oude man zou maken vertel ik wel een heel ander verhaal. Niet dat dat niet mag, alles mag met de klassiekers, die kunnen wel tegen een stootje, maar ik vind het zelf een uitdaging om vanuit de essentie van een klassiek verhaal te werken.
Het toevoegen van een actuele laag, gaat voor een deel vanzelf. Ik lees zo’n tekst vanuit het ‘nu’, niet als een museumstuk, ik beschrijf in mijn bewerking de gebeurtenissen in het ‘nu’ en neem daar mijn huidige wereld en omgeving in mee. Dat betekent dat ik vragen stel over de agressie van Samson en de vanzelfsprekendheid vanuit ons christelijke kader dat hij de good guy zou zijn. Misschien is Samson wel de agressor en Delilah in plaats van een sluwe verrader een dappere vrijheidsstrijder.”




