Jullie kozen voor de vorm van ‘Lost&Found Futures’ voor de rave, formerly known as illegale techno-feestjes op afgelegen locaties. Waarom?
Gode: Het verhaal begint bij vriend en oud-lid Viktor De Greef en bij de Britse cultuurwetenschapper en filosoof Mark Fisher (1968-2017). Victor legde Fishers essay ‘Lost Futures’ (2014) op tafel. Fisher is sowieso al interessant omdat hij ook veel over (de) muziek(cultuur) heeft geschreven.
Julien: In zijn essay stelt hij vragen als: Is er in de hedendaagse popmuziek nog vernieuwing mogelijk? Kunnen we ons dat nog inbeelden? Of recycleren wij vooral van vroeger bekende stijlen?
Gode: Elke muzikant is op zoek naar ‘het nieuwe geluid’. Maar: wat is het nieuwe? Dat is ontzettend contextueel gebonden. Er wordt waanzinnige nieuwe muziek gemaakt in de Westelijke Sahara, maar die zal hier nooit op de radio komen. Wat Fisher vooral bedoelde was een soort van popmuziek met een goede experimentele hoek af.
Julien: Zoals David Bowie.













































































































































