‘Ik denk dus ik ben.' Toch? Maar wat als je meer tijd doorbrengt in je hoofd dan daarbuiten? Als je niet kunt ontsnappen aan je eigen fantasie? Als je jezelf volledig verliest in je dagdromen, is je fantasie dan niet werkelijker dan 'de werkelijkheid'? Bestaat ‘de werkelijkheid’ dan nog wel? Bestaat Kim Karssen dan nog wel? En de voorstelling?
Geïnspireerd door het psychologische verschijnsel ‘Maladaptive Daydreaming’ presenteert Kim Karssen haar absurdistische solo Schrödingers hond. In een abstracte, haast lege ruimte en met een bezwerende soundtrack neemt Kim ons mee in een even fantasierijke als dwangmatige gedachtewereld waar alleen Herman, een oud teletextmachientje, terugspreekt.
"Kim Karssen is een van de grootste theatertalenten van haar generatie[…] Schrödingers hond is een originele, nieuwe solo, waarin ze vertelt en laat zien wat een grenzeloze fantasie allemaal kan aanrichten.”"
"Met haar loepzuivere timing en levendige mimiek is ze de meest komische actrice van haar generatie."
"''Fascinerende Karssen fantaseert een wereld die tegelijk wel en niet bestaat."
door en met - Kim Karssen dramaturgie en eindregie - Thibaud Delpeut licht en scenografie - Hendrik Walther kostuums - Hanne Pierrot muziek - Thibaud Delpeut
