zo 15 juni t/m di 17 juni
Theater
Als je de kunst van het weglaten, de meesterlijke beperking en verstilling ergens kunt vinden, dan is het in de Japanse dicht-, teken- en toneelkunst.
Een nieuwe toneeltekst over de verhouding tussen Oei (ca.1800- ca.1866) en haar vader, de Japanse tekenaar Katsushika Hokusai (1760-1849). Oei was zijn leerling en werkte als assistent in zijn studio, maar maakte ook eigen werk, wat ze overigens zelden signeerde. Ze wordt ook wel ‘de spookschilder’ genoemd, omdat er zo weinig over haar bekend is.
Met dit stuk hoopt Erik Bindervoet te bereiken wat in zijn eerdere toneelteksten niet gelukt is: zichzelf en de woordenstroom enigszins indammen.
Het uitgangspunt van deze tekst is het leven van Oei en de 36 uitzichten op de berg Fuji. Er worden pogingen gedaan om te omschrijven wat kleur is, wat kunstenaarschap is, of vergankelijkheid. Er verschijnen en verdwijnen even plotseling twee gevluchte Irakezen in de Van Ostadestraat in Amsterdam, recepten voor kleuren, of erotische fantasieën met twee octopussen.
Tijdens het schrijven van deze tekst verschijnt in de NRC een groot artikel over Oei waarin gesteld wordt dat niet Hokusai maar zijn dochter veel van de beroemde kunstwerken gemaakt heeft, zoals ‘De grote golf‘ uit 1830. Kunsthistoricus Julie Nelson Davis: „Dat strookt niet met het populaire kunsthistorische beeld van de geniale mannelijke kunstenaar die in zijn eentje met meesterhand zijn kunstwerken maakt. Dat beeld is een typisch westerse, romantische, mannen verheerlijkende kunstenaarsmythe, die wereldwijd geëxporteerd werd ten tijde van het Britse imperialisme eind negentiende eeuw. Het vertroebelt niet alleen het zicht op de nauwe samenwerking in kunstwerkplaatsen als die van Hokusai, waar volgens haar sprake was van ‘een collectief penseel’. Maar die genie-mythe ontneemt ook het zicht op de rol van vrouwelijke kunstenaars in de Japanse kunstproductie. Kunstenaressen zoals Oei, die daardoor in het vergeetboek raken.”
"Bindervoet schudt de taal door elkaar als een schilder die verf mengt tot kleuren die nog niet bestonden. En dat wij die kleuren ook zien ontstaan, is dankzij Bosch die leven blaast in deze associatieve dwaaltuin van poezen, kraanvogels en samoerai. "
Parool - Elise van Dam
"vooral is Oei een voorstelling in constante transformatie. Een voorstelling over een vrouw die zich niet liet indammen. Een vrouw die je het best als een golf over je heen kunt laten komen."
Parool - Elise van Dam
"Toneelvoorstelling over de Japanse kunstenares Oei: was zij de schepper van de beroemde ‘Grote golf van Kanagawa’? Wie heeft het beroemde schilderij ‘De grote golf van Kanagawa’ (1830) gemaakt? De Japanse kunstenaar Hokusai, zijn dochter Oei – of allebei? Het toneelgezelschap ’t Barre Land maakte een voorstelling over dochter-vaderbinding en het kunstenaarschap."
Amber Wiznitzer - NRC
Credits
Spel: Margijn Bosch zal de rol van Oei op zich nemen | Illustraties: Erik Bindervoet zal als tekenaar aanwezig zijn op het toneel | gitarist Stef van Es speelt en schreef de muziek voor deze voorstelling.
‘t Barre Land is een gezelschap van toneelspelers. Uit liefde voor het repertoire onderzoekt ‘t Barre Land hoe het vrolijk verwarrende en vernieuwende potentieel van het repertoire in deze tijd ten tonele kan worden gebracht. Tot dat repertoire behoort alles wat opgeschreven is, kladboekjes, clownsacts, klassieke romans of onbekende toneelteksten – een onuitputtelijke inspiratiebron uit verschillende periodes en plekken. Vanaf de oprichting in 1991 opereert ‘t Barre Land autonoom en zonder hiërarchie, vanuit het naïeve plezier in het samen maken van voorstellingen, wat inmiddels tot een politiek statement is verworden. ‘t Barre Land speelt op locatie, op festivals en in schouwburgen, maar nog het liefst op de vlakke vloer waar de relatie met het publiek het intiemst is. En bij voorkeur met zoveel mogelijk spelers op de vloer.
Ook interessant voor jou
