Onze vlezige lichamen scheiden een overvloed aan vloeistoffen in verschillende kleuren en consistenties af. We verliezen haar, huid, tanden en nagels met ons uiteindelijke en onvermijdelijke verval tot besluit. Ondanks de natuur van dit proces, streven maatschappelijke idealen van reinheid ernaar om deze realiteit te onderdrukken.
In HUNTER wordt de staat van verstoting/afstoting met open armen ontvangen. Samen met haar levensgrote dubbelganger presenteert Courtney May Robertson beelden waarin het monsterlijke en groteske triomfantelijk gevierd worden, en overdaad gekoesterd wordt. Het duo ontmoet elkaar in een samensmelting van pornografie, horror en melodrama; drie zeer fysieke cinematografische genres die vaak afgedaan worden als ‘low culture’. In HUNTER vormen deze thema’s juist een plek waar ruimte is voor ongefilterde overgave en overdaad.
Dit kijkadvies is aangeleverd door het theatergezelschap: Deze voorstelling wordt afgeraden voor personen onder 16 jaar. Het bevat flitsende lichten en verwijzingen naar zelfverwonding, die door de toeschouwer als schokkend ervaren kunnen worden.
"It is thus not lack of cleanliness or health that causes abjection but what disturbs identity, system and order. What does not respect borders, positions, rules. The in-between, the ambiguous, the composite"
Concept, Choreography + Performance - Courtney May Robertson Sound Design - Puck Schot (Acidic Male) Light + Stage Design - Manuel Boutreur Puppet Design - Ronald Schinkelshoek Dramaturgy - Lara van Lookeren Discomfort Devices – BNDSN Creative Producer - Lena Meijer Co-producers - Dansateliers, Dans Brabant, ICK Artist Space & Grand Theater Groningen Financially supported by - Stimuleringsfonds Design Grant, Gemeente Rotterdam & AFK With thanks to - Yoko Haveman
Courtney May Robertson (Schotland, 1992) is een Rotterdamse performer en maker. Na haar afstuderen in 2013 sloot ze zich aan bij Club Guy & Roni's Poetic Disasters Club. Sindsdien heeft ze veelvuldig opgetreden in heel Europa in werk van onder meer Jan Martens, Connor Schumacher en Florentina Holzinger. In 2015 begon Courtney met het creëren van haar eigen kleinschalige / DIY geproduceerde performances. Als getraind danseres begint Courtney's werk met het lichaam, maar overspant het verschillende disciplines waaronder video, generatieve kunst, schrijven en beeldende kunst. Terugkerende onderwerp in haar werk draait om een wijdverspreid fenomeen dat ze heeft gedefinieerd als 'het meedogenloze verlangen om te domineren’.
Courtney May Robertson won al verschillende prijzen voor haar werk. Voor het concept van THE WOMAN DESTROYED kreeg ze De Troffel 2020; Festival Cement’s stimuleringsprijs voor jonge makers. En in 2021 ontving ze de Young Artsupport Amsterdam (YAA) prijs.
