4.48 PSYCHOSIS legt de strijd bloot van een individu dat een samenhangend zelfbeeld probeert te creëren in een afbrokkelend bestaan. Hoe bouw je als mens een leven op wanneer je soortgenoten geobsedeerd lijken hun eigen ondergang te orkestreren? Is dit een wereld waarin te leven valt zonder te liegen over wie je bent? En waar vind je liefde als je jezelf ziet opgaan in as?
In een eenzame en manische monoloog, omringd door een gewelddadig landschap van liefde en verlies, zoekt iemand obsessief naar tederheid en helderheid. Geplaagd door lichamelijke, psychologische en maatschappelijke dysforie, achtervolgd door geesten en verlamd door schaamte en woede, rouwt die om het verleden, het heden en vooral om de verloren toekomst.
Sarah Kane schreef 4.48 PSYCHOSIS aan het einde van de twintigste eeuw, toen de westerse waarden die een hele generatie hadden gevormd begonnen in te storten. Het is haar laatste en meest kwetsbare tekst – een web van intieme fragmenten waarin iemands leven op manische wijze tegelijkertijd ontrafelt en opbloeit.
Erasmus Mackenna ensceneert deze beruchte klassieker vanuit de chaos van dit moment: door diens lens van maatschappelijke verwarring, angst, walging en horror en gevoed door persoonlijke ervaringen, hauntologische theorie, de geschiedenis van genocide en apocalyptische noise- en dronemuziek.
regie, scenografie, lichtontwerp, muziek en geluidsontwerp Erasmus Mackenna tekst Sarah Kane spel Sabine van Kuipers kostuumontwerp Sanne Vermij vertaling Han van Wieringen
