Stel je voor: je krijgt in je leven één enkele kans om met je moeder te praten—maar dan als dier. Voor de drie dolende zielen in No Man’s Land is dit hun enige optie. Ze zijn nooit geboren, maar kijken desondanks mee met de families waar ze nooit deel van mochten uitmaken. Ze volgen hun moeders, wachtend op dat ene moment waarop alles kan veranderen.
De eerste kiest de kracht van een beer, de tweede de schoonheid van een nachtegaal. Maar de derde weigert te kiezen—hij wil als mens spreken. Wat volgt op die keuze, is onvoorspelbaar en hartverscheurend.
In No Man’s Land smelten mythes en realiteit samen. Verloren zielen vechten om gehoord te worden, terwijl zich een meeslepend familieverhaal ontvouwt. De voorstelling vertelt het verhaal van drie generaties (Roma)vrouwen die tegen hun wil gesteriliseerd zijn. Deze vrouwen strijden om te ontsnappen aan een leven vol onderdrukking, terwijl ze worstelen met de verwachtingen die aan hen worden gesteld. Ze vinden troost in de rijke mythologie van de Roma-gemeenschap, die hen meer steun biedt dan de harde realiteit van hun bestaan.
De voorstelling biedt niet alleen een indringende blik op de strijd en veerkracht van (Roma)vrouwen, maar werpt ook een licht op de problematiek van dakloosheid in onze steden. Het nodigt ons uit om dieper na te denken over het leven en de geschiedenis van de mensen die onze straten bewonen.
Stap binnen in een wereld waar grootse mythes, meeslepende muziek en kleurrijke figuren weerspiegeld worden tegenover de rauwe realiteit van een eeuwenlang onderdrukt volk. De mythische vertelvorm is een ode aan de eeuwenoude orale vertelcultuur binnen de Roma cultuur.
