Nina Bobo Siepa is een intieme muziektheatervoorstelling in de vorm van een roadmovie. Een kwetsbaar duet tussen een jonge Indische Nederlander en haar Javaanse voormoeder. Het decor is het onpeilbare Java, waar de oorsprong ligt van veel Indische families.
In Nina Bobo Siepa reist de eigenzinnige Robijn met een backpack op haar rug en met krampen in haar buik naar het land waar haar familie generaties lang heeft gewoond. In dat land hoopt ze de bron van het diepe verdriet van haar familie te vinden. De persoonlijke reis van Robijn wordt verweven met de strijd van haar Javaanse voormoeder Siepa die er alles aan doet om bij haar pasgeboren kind te blijven. Twee verhalen die onlosmakelijk verbonden zijn met de koloniale overheersing van Nederland in Indonesië.
Voor deze voorstelling ging schrijver en regisseur Koen Verheijden voor het eerst zelf naar Indonesië, met het doel antwoord te vinden op de vraag wie zijn Javaanse voormoeder Siepa was en wat met haar is gebeurd.
Nina Bobo Siepa is het derde en laatste deel van de Nina Bobo trilogie waarin regisseur en schrijver Koen Verheijden als derde generatie Indische Nederlander zijn familiegeschiedenis centraal stelt om verschillende perspectieven op dit verleden te onderzoeken.
Alle delen zijn afzonderlijk van elkaar te bekijken.
de kracht in hun ogen
de vastberadenheid in hun stappen
de moed in hun stemmen
Siepa zou al deze vrouwen kunnen zijn
Regie en tekst - Koen Verheijden Spel - Bo Bojoh en Judith Noyons Componist - Reggy van Bakel Scenografie - Tim Vermeulen Kostuumontwerp - Hanne Pierrot Lichtontwerp - Niels Runderkamp Dramaturgie - Liet Lenshoek Fotografie - Maïten de Schepper Een productie van - Theaterproductiehuis Zeeland en Bloos
"Het heeft veel losgemaakt. We hebben er nog lang over doorgepraat. Het heeft een verschuiving teweeggebracht, van onwetendheid naar begrip."
"Dit stuk neemt je mee in visualisatie. Je ruikt, proeft, hoort en voelt de pijn 'ballen' die generaties lang overgedragen worden."
"Met dit stuk heeft Koen Verheijden ook de stem van mijn voormoeder laten horen. Haar kant belicht, haar pijn laten voelen. Heelheid is al die duizenden stukjes bij elkaar."
