Geschiedenis Theater Kikker
De geschiedenis van Theater Kikker gaat terug tot 1972, toen leden van het Utrechts Studenten Corps het initiatief namen om in een ruimte boven in het gebouw van het Corps aan het Janskerkhof een (piep)klein theatertje in te richten. De ingang werd gedeeld met Woolloomoolo, de fameuze discotheek die twee jaar eerder zijn deuren had geopend. Volgens de overlevering is de naam terug te voeren op een ontgroeningsritueel: de ruimte waar het theater werd gerealiseerd was tot op dat moment de ruimte waar aanstaande Corpsleden moesten ‘kikkeren’. Geheel in de geest van de tijd werd de volledige naam geschreven als Tejater Kikker.
Binnen korte tijd waren het vooral niet-Corpsleden die zich als vrijwilliger bezighielden met het runnen van het ‘tejatertje’. De programmering was zeer divers en weerspiegelde de tijdgeest: politiek theater, cursussen voor kinderen en voor volwassenen (o.m. yoga voor huisvrouwen), poëzie-leesavonden, folkmuziek, links cabaret, maar ook jeugdtheater van studenten aan de toenmalige Akademie voor Expressie door Woord en Gebaar.
In de beginjaren stond Kikker financieel nog op eigen benen, maar dat was al snel niet meer vol te houden. De Gemeente Utrecht sprong na een jaar of vier financieel bij met een (kleine) subsidie. Toen deed ook de eerste beroepskracht als coördinator haar intrede. Ondertussen bleek het theater wel erg onpraktisch en klein. Bovendien zorgde de relatie met de ‘huisbaas’ (het Corps) voor voortdurende spanningen.
Verhuizing
In 1980 verhuisde Kikker naar de huidige locatie aan de Ganzenmarkt, in het hart van de binnenstad. Daar kreeg het de beschikking over een grotere zaal (de huidige ‘kleine zaal’) en achter in een lange gang een eigen café met belendende binnenplaats. Semiprofessioneel theater, muziek, die langzaam verschoof naar pop, en cursussen vormden samen het overvolle programma. De betaalde staf werd stapsgewijs uitgebreid tot ca. vier part time medewerkers. Het gros van het werk werd echter nog steeds gedaan door een uitgebreide groep (ca. 50 !) vrijwilligers van wie er velen intensief betrokken waren bij het theater. Die situatie zou voortduren tot eind jaren negentig.
Met het sluiten van de theaterzaal van ’t Hoogt in 1991 (die zaal werd vanaf dat moment filmzaal) kwam een deel van de experimentele programmering die daar te zien was geweest naar Kikker toe. Kikker professionaliseerde in zijn aanbod en won daardoor kwalitatief aan belang. De druk op het kleine zaaltje was enorm: qua beschikbare ruimte was dans er nauwelijks mogelijk, de theatercursussen blokkeerden een groot deel van de beschikbare avonden en popmuziek en theater stelden geheel eigen, soms tegengestelde, eisen aan ruimte en medewerkers. De cursussen werden in 1991 afgestoten om op te gaan in het Utrechts Centrum voor de Kunsten.
Al met al ontwikkelde Theater Kikker zich in de jaren negentig meer en meer tot een belangrijk podium in de stad dat aansluiting vond met opkomende nieuwe theatergroepen (Aluin, ’t Barre Land, Growing up in Public) en met eigen festivals en zogenoemde ‘regieweken’ steeds meer een eigen kleur gaf aan zijn programma.
Uitbreiding
In 1998 werd besloten het theater uit te breiden met een extra, grotere zaal, waarvoor het café en de binnenplaats zouden worden ‘opgeofferd’; op het dak van de kleine zaal was een nieuwe foyerruimte voorzien. De verbouwing verliep moeizaam, door steeds weer optredende tegenslagen bleken financiën tijdens de verbouwing ontoereikend, waardoor de subsidiërende gemeente steeds opnieuw de portemonnee moest trekken. Na tweeëneenhalf jaar (en dus niet binnen één jaar, zoals aanvankelijk voorzien) was het vernieuwde gebouw in maart 2001 klaar voor gebruik en kon het in september door de toenmalige burgemeester Brouwer feestelijk worden geopend.
Van de oorspronkelijke vrijwilligersorganisatie was op dat moment weinig meer over. Door aangescherpte eisen bij uitkeringen en beperkingen in toegestane studieduur was het sowieso niet langer meer haalbaar om een hele organisatie grotendeels op de inzet van vrijwilligers te bouwen. Bovendien stelde het nieuwe gebouw hogere eisen aan de kwaliteit van dienstverlening.
Theater Kikker nu
Theater Kikker ging dus na de verbouwing verder als professionele organisatie, waarin vrijwilligers – tot op de dag van vandaag – nog steeds een plek hadden, met name voor bardiensten en kaartverkoop. Sinds 2001 beschikt Kikker over twee zalen: zijn ‘oude’ kleine zaal met 72 zitplaatsen en een nieuwe, grote zaal met 173 stoelen.
Het programma van Theater Kikker bleef veelzijdig, maar spitste zich wel steeds meer toe in een scherp profiel: eigentijds toneel, moderne dans, jeugdtheater en nieuwe (vooral gecomponeerde dan wel elektronische) muziek, die de plek van de popmuziek had ingenomen. In zijn programma focust Theater Kikker bovendien op de eigen stad: Utrechtse makers en groepen, plaatselijke festivals, ze waren (en zijn) ruimhartig welkom. Van de muziekprogrammering werd in 2011 om financiële redenen afscheid genomen; sindsdien wordt deze op andere plekken in de stad voortgezet door Gaudeamus.
Sinds seizoen 2015/2016 presenteert Theater Kikker meer dan 300 voorstellingen (ca 120 titels) in de eigen programmering, veelal in serie. Daarbovenop bieden we plaats aan nog eens ca. 100 activiteiten van festivals zoals Le Guess Who?, What You See festival, SPRING Performance festival, Gaudeamus, Festival Tweetakt, en externe huurders.
Podium Hoge Woerd
Vanaf 30 augustus 2015 is Podium Hoge Woerd geopend, een geheel nieuw theater in Castellum Hoge Woerd in Leidsche Rijn. Op uitnodiging van de gemeente is Theater Kikker de exploitant en behoort Podium Hoge Woerd tot Stichting Theater Kikker. Podium Hoge Woerd is een theater van, voor en door Leidsche Rijn, Vleuten en De Meern, met een heel eigen gezicht en, een brede programmering dat absoluut ook interessant is een breder publiek uit de stad en de regio. Kijk voor meer informatie en het programma op www.podiumhogewoerd.nl.