Afrovibes: Opening Talk: Afrovibes

Anthony Heidweiller zegt: Ik heb ernstige twijfels over het streven naar inclusiviteit in de kunsten. Het uitgangspunt van deze twijfels zijn de vele kwaliteitsnormen en -structuren die voortkomen uit de Europese kunsttraditie en die worden gebruikt om niet-Europese kunsttradities te meten, die vervolgens worden aangepast om daarbinnen te passen om te kunnen overleven.

In deze keynote zoekt Heidweiller naar andere manieren en begint met het putten uit resonanties in het boek Culture is Bad for You, Inequality in the Cultural and Creative Industries van Brook, O'Brien en Taylor. Het boek laat zien hoe werkgelegenheid in de culturele sector nog steeds het domein is van de meest bevoorrechten, een "creatieve klasse" in de samenleving. Het boek gaat uit van het idee dat deze erfenis weinig ruimte heeft gemaakt voor een gouden tijdperk voor sociale mobiliteit in de cultuur, en laat zien hoe en waarom vrouwen, mensen van kleur en mensen uit de arbeidersklasse ontbreken in belangrijke delen van de beroepsbevolking en het publiek voor cultuur.

Met dit in gedachten stelt Heidweiller een regeneratieve visie voor die een andere erfenis omarmt, die van inheemse kunsttradities die kunst direct met de aarde verbinden door middel van rituelen en collectieve kunstervaringen als spirituele functie. Heidweiller stelt dat deze kunsttraditie, ooit ook aanwezig in Europa, is overwonnen door de invloed van het kapitalisme, dat de kunst vormt als een model voor winst, waardoor het oorspronkelijke doel van de kunst wordt weggenomen. Gedreven door zijn gevoel van urgentie en hoop om kunst te creëren die de wereld aan de aarde kan teruggeven, put Heidweiller uit zijn eigen betrokkenheid bij regeneratief kunstonderwijs en bespreekt hij hoe overlevende inheemse kunsttradities ons expliciet de inherente zorgfunctie van kunst laten zien zonder de autonomie ervan te verliezen.

In deze urgente en noodzakelijke toespraak onderzoekt Heidweiller deze thema's van erfenis en regeneratie, met een blijvend motto in zijn werk: ‘Bomen die langzaam groeien, ontwikkelen diepe wortels.’