Company Red, Yellow & Blue
Katwijk

Na de theaterhit Who’s afraid of Oscar Wilde - volgens de Nederlandse Toneeljury één van de beste voorstellingen van het seizoen - komen de makers nu ijzersterk terug met een nieuwe zwarte komedie: Katwijk
Wanneer haar vriendinnen op het laatste moment hun jaarlijkse weekendje weg afzeggen, vraagt late vijftiger Andrea haar lesbische dochter Joosje mee voor een weekendje Katwijk. Joosje zit al een half jaar met een burn-out thuis en ziet dat totaal niet zitten, dus haalt ze haar beste vriend Laurens over om mee te gaan. En nu zitten ze met z’n drieën in regenachtig Katwijk. Joosje kan alleen maar slapen, Laurens probeert het iedereen naar de zin te maken en Andrea had het zich allemaal heel anders voorgesteld
Katwijk is een tragikomische voorstelling over de (hetero) ouder / (queer) kind relatie, identiteit en mentale gezondheid en schetst een intiem portret van twee generaties die elkaar wel willen begrijpen, maar niet snappen.
Credits
Concept Daan van Bendegem en Eline van Gils Tekst Daan van Bendegem en Brecht De Backer
Spel Ellen Goemans, Eline van Gils en Daan van Bendegem Dramaturgie Brecht De Backer
Eindregie Mara van Vlijmen Lichtontwerp Cesco van der Zwaag PR en marketing Dagmar Bokma
Zakelijke leiding Ellen van Bunnik (‘nMore)
Compagnie Red Yellow & Blue is een jong gezelschap opgericht door theatermaker Daan van Bendegem. Zijn voorstellingen zou je het beste kunnen typeren als energiek, dynamisch en direct; in hoog tempo gaat hij op zijn doel af, zonder al te veel omwegen. Wanneer het helpt is hij zelfs niet vies van platvloerse middelen, een grote dosis humor en grotesk spel. Daan wil de toeschouwer bij de lurven pakken om niet los te laten. Maar nooit zonder reden. Al deze middelen dienen een doel: door te dringen tot de kern van de absurde (en uitvergrote) wereld die wordt opgevoerd. De voorstellingen van Compagnie Red Yellow & Blue gaan nadrukkelijk over het ‘hier en nu’. En meer in het bijzonder: over de moeizame opdracht om samen te leven. Ook wanneer wordt teruggegrepen naar repertoire - zoals in zijn bewerking van Anna Karenina (2019) – dient het keurslijf van negentiende-eeuwse conventies dat de hoofdpersoon gevangen houdt als metafoor voor verstikkende conventies waar wij nu tegenaan lopen. Daan schrikt er niet voor terug om die parallel expliciet op te zoeken.