True Copy - Berlin/Het Zuidelijk Toneel
True Copy
Berlin/Het Zuidelijk Toneel
“De enige die nooit erkenning krijgt is de vervalser. Tenzij hij ontmaskerd wordt.”Op 6 mei 1994 vallen de gendarmes binnen op het Franse landgoed van Geert Jan Jansen. Ze stuiten hier op meer dan 1600 werken van grootmeesters als Picasso, Dalí, Appel, Matisse en Hockney. Opmerkelijk detail: het gros ervan blijkt uit het penseel van deze Utrechter te komen. Hij doet dit zo overtuigend dat Picasso en Appel nietsvermoedend echtheidscertificaten uitschrijven bij werk dat hij fabriceert.
Meer dan twintig jaar neemt meestervervalser Geert Jan Jansen de kunstwereld in het ootje. “Ik ben geen oplichter, ik ben een verlichter,” zegt hij er zelf over. “Ik denk dat ik hen best wat werk uit handen heb genomen.” Tot op de dag van vandaag hangen er in musea wereldwijd nog steeds vier werken waarvan niemand vermoedt dat ze eigenlijk van Geert Jan zijn. Een spellingsfout in een certificaat dat hij uitschrijft bij een werk “in de stijl van” Chagall doet hem na vele jaren uiteindelijk de das om.
True Copy toont het interne raderwerk van een complexe man, als handleiding om – onder andere – de hypocrisie binnen de kunstwereld bloot te leggen. Welke waarde heeft de waarheid nog? En is het soms niet verfrissender om mee te kunnen gaan in een briljant vormgegeven leugen?
“Vals en authentiek lopen compleet in elkaar over.„
“True Copy zet theater simpel en vooral grandioos in als middel tussen verbeelding en goedgelovigheid. Wat is wel, wat is niet waar? Is cult kunst of namaak? Een ding is zeker, True Copy deelt een kunstschop uit.„
“Razend interessant docutheater over Geert Jan Jansen, ‘de grootste meestervervalser van de eeuw.„
“Voorstelling maakt museumbezoek voorgoed anders, […] een heerlijk verhaal, dat zich laat horen en zien als een schelmenroman.„
In 2003 richten Bart Baele en Yves Degryse Berlin op, samen met Caroline Rochlitz. Ze starten met de serie Holoceen met onder meer de voorstellingen Jerusalem en Bonanza, beide in Kikker te zien. Daarnaast ontwikkelde Berlin de nieuwe cyclus Horror Vacui (angst voor de leegte), waarvan Tagfish, Land’s End en Perhaps All The Dragons de eerste drie episodes vormen. Berlin werkt momenteel aan nieuwe voorstellingen in beide series. Ook programmeerde we Zvizdal: een voorstelling die door de constructie te groot was voor onze theaterzaal en daarom te zien was in Podium Hoge Woerd. Kenmerkend voor Berlin is de documentaire aanpak, waarin steeds één stad of streek centraal staat en het verhaal ingenieus wordt verteld.
